تعویض مفصل لگن و زانو، دو روش جراحی شایع در ارتوپدی هستند. در بسیاری از بیماران، جراحی تعویض مفصل به تسکین درد و افزایش فعالیت بدنی کمک می کند. هیچ روش جراحی بدون عوارض و خطر نیست، اما با این حال، درصد کمی از بیمارانی که تحت جراحی تعویض مفصل قرار می گیرند، دچار عفونت مفصل مصنوعی می شوند. عفونت مفصل مصنوعی لگن و یا زانو می تواند در زخم جراحی و یا اطراف پروتز اتفاق بیفتد. این عفونت می تواند در طول بستری بودن بیمار در بیمارستان و یا بعد از مرخص شدن از بیمارستان ظاهر گردد. حتی عفونت می تواند چند سال بعد از جراحی نیز پدیدار گردد.
در این مقاله سعی داریم به بررسی این موضوع بپردازیم که چرا مفصل مصنوعی دچار عفونت می شود و علائم و روش های درمانی را مورد بررسی قرار دهیم. هر نوع عفونتی در بدن می تواند به مفصل مصنوعی لگن و یا زانو برسد. عفونت می تواند توسط باکتری ایجاد شود. گرچه باکتری ها به طور طبیعی در دستگاه گوارش و یا بر روی سطح پوست زندگی می کنند، اما توسط سیستم ایمنی کنترل می شوند. به عنوان مثال، اگر باکتری وارد بستر خون شود، سیستم ایمنی به سرعت به باکتری حمله و آن را نابود می کند.
با این حال، از آن جایی که پروتز از مواد پلاستیکی و فلزی تشکیل شده است، بکتی میتواند در روی آن بیوفیلم تشکیل داده و برای سیستم ایمنی و یا آنتی بیوتیک سخت است که بتواند باکتری روی بیوفیلم را ازبین ببرد. اگر باکتری به پروتز برسد، رشد می کند و منجر به بروز عفونت خواهد شد.
علی رغم مصرف آنتی بیوتیک و دیگر مراقبت ها، عفونت مفصل مصنوعی در نهایت به جراحی نیاز پیدا خواهد کرد.
علت بروز عفونت مفصل مصنوعی لگن و زانو
مفصل می تواند در طول جراحی و یا چند هفته تا چند سال بعد از جراحی، دچار عفونت شود. باکتری می تواند از راه زخم های پوستی، انجام اقدامات دندانپزشکی مانند کشیدن دندان و یا زخم های جراحی وارد بدن شود.
برخی افراد بیشتر از دیگران در معرض عفونت بعد از جراحی تعویض مفصل هستند، عوامل زیر نیز می توانند دخیل باشند:
- ضعف سیستم ایمنی
- دیابت
- بیماری عروق محیطی (گردش خون ضعیف به دست ها و پاها)
- درمان هایی که با سرکوب سیستم ایمنی همراه هستند مانند شیمی درمانی و یا مصرف کورتون
- چاقی و اضافه وزن
روش های تشخیص عفونت لگن و زانو
معاینات بالینی
زمانی که شک به عفونت مفصل مصنوعی وجود داشته باشد، تشخیص اولیه و درمان موثر می تواند شانس حفظ پروتز را افزایش دهد. پزشک نیز به بررسی سوابق پزشکی می پردازد و معاینات فیزیکی و بالینی را انجام می دهد.
تست ها
- تست های تصویربرداری. اشعه ایکس و اسکن استخوان، می توانند نشان دهند که آیا پروتز عفونی شده است یا خیر.
- تست های آزمایشگاهی. آزمایش خون می تواند وجود عفونت را به خوبی نشان دهد. به عنوان مثال، علاوه بر شمارش گلبول های خون، سطح التهاب بدن نیز تعیین خواهد شد.
مایع اطراف مفصل نیز به منظور تعیین عفونت بررسی می گردد. جهت انجام این کار، پزشک از سوزنی برای تخلیه مایع درون زانو و یا لگن استفاده می کند. این مایع زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد تا وجود هر گونه باکتری مشخص گردد.
گلبول های سفید مایع گرفته شده نیز بررسی خواهند شد. در مفصل طبیعی زانو و یا لگن، تعداد گلبول های سفید خون پایین است. هر چه شمارش گلبول های سفید بالا باشد، نشان می دهد که مفصل مصنوعی درگیر عفونت شده است.
پیشگیری از عفونت مفصل مصنوعی
در جراحی تعویض مفصل، راه هایی وجود دارد که رعایت آن ها می تواند احتمال بروز عفونت را کاهش دهد. از جمله:
- آنتی بیوتیک قبل و بعد از جراحی. آنتی بیوتیک ها یک ساعت قبل از جراحی و 24 ساعت بعد از آن به بیمار داده می شود.
- کوتاه کردن مدت زمان جراحی و شلوغی اتاق عمل. محدود شدن تعداد پرسنل اتاق عمل می تواند احتمال بروز عفونت را کاهش دهد.
- استفاده از ابزارهای استریل. ابزارهای مورد استفاده در طول جراحی، باید استریل شوند و هیچ گونه تماسی با آلودگی نداشته باشند. بسته بندی پروتز نیز باید کاملا تمیز و استریل باشد.
- غربالگری بینی قبل از عمل به منظور کلونی شدن باکتری. شواهد نشان می دهند، غربالگری باکتری های موجود در مجاری بینی چند هفته قبل از جراحی می تواند از بروز عفونت مفصل مصنوعی پیشگیری کند.
- شست و شو با کلرهگزیدین. شست و شو با کلرهگزیدین در منزل قبل از جراحی می تواند از بروز عفونت پیشگیری کند. به خصوص در بیمارانی که دارای باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک در سطح پوست شان و یا مجاری بینی هستند.
حتما در خصوص مزایا و معایب مصرف آنتی بیوتیک قبل از جراحی تعویض مفصل زانو و تعویض مفصل لگن با پزشک مشورت کنید
عفونت اطراف پروتز لگن و زانو
عفونت اطراف پروتز زانو و لگن یکی از بدترین عوارض جراحی تعویض مفصل می باشد. این عارضه علیرغم همه مراقبت ها در نیم درصد موارد ممکن ست رخ دهد.
روش های درمان عفونت لگن
روش های متعددی برای درمان عفونت لگن وجود دارد که این روش ها بسته به وضعیت بیمار و صلاحدید متخصص ارتوپدی متفاوت می باشد.
درمان عفونت لگن با آنتی بیوتیک
در صورت بروز عفونت در مفصل مصنوعی مهمترین نکته تشخیص به موقع است. علائم می تواند به صورت تورم، قرمزی و درد در مفصل مبتلا باشد. مهم این است که قبل از تشخیص قطعی برای بیمار آنتی بیوتیک شروع نشود زیرا نه تنها تشخیص را مشکل می کند بلکه با انجام درمان مناسب و موثر نیز تداخل ایجاد می کند. برای تشخیص انجام آزمایشات خونی ESR و CRP و در صورت لزوم کشیدن مایع مفصلی و ارسال آن به آزمایشگاه ضروری است.
در مواردی که عفونت به موقع در چهار هفته اول از شروع تشخیص داده شد درمان می تواند با حفظ پروتز انجام شود. در این موارد شستشوی مفصل به طور کامل و تجویز آنتی بیوتیک مناسب براساس جواب کشت عفونت را در ۸۰ درصد موارد کنترل می کند.
برای اطمینان از اثربخشی آنتی بیوتیک بهتر است در دو هفته اول آنتی بیوتیک به صورت تزریقی و پس از آن درصورت وجود آنتی بیوتیک خوراکی تا چهار هفته ادامه یابد. کنترل پاسخ به درمان بر اساس علائم بالینی و نیز بهبود تست های آزمایشگاهی ای اس آر و سی آر پی می باشد.
جراحی عفونت لگنی
در مواردی که عفونت دیر تشخیص داده شود و یا عفونت اطراف پروتز به درمان شستشو پاسخ ندهد درمان جراحی شامل در آوردن پروتز در هنگام شستشوی اولیه و گذاشتن سیمان محتوی آنتی بیوتیک بجای آن برای کنترل مناسب عفونت است. در این موارد آنتی بیوتیک به مدت ۶ هفته تجویز می شود و در صورت کنترل عفونت اقدام به برداشتن سیمان و گذاشتن مجدد پروتز می شود. پس از جایگذاری پروتز تجویز آنتی بیوتیک به مدت شش هفته ضروری است.
درمان غیر جراحی
در برخی موارد، تنها پوست و بافت نرم اطراف مفصل عفونی می شود و عفونت به قسمت های عمقی مفصل مصنوعی نمی رسد. این نوع عفونت، اصطلاحا عفونت سطحی نام دارد و معمولا مصرف آنتی بیوتیک در نظر گرفته خواهد شد.
درمان جراحی
عفونت می تواند از بافت سطحی عبور کند و به عمق بافت برسد، که در نهایت نیاز به جراحی خواهد بود.
دبرید
عفونت های عمقی که طی چند روز یا چند هفته بعد از جراحی ظاهر می شوند، با شست و شوی مفصل به روش جراحی درمان می شوند. در این روش که دبرید نام دارد، بافت نرم آلوده برداشته خواهد شد. پروتز به طور کامل پاکسازی می شود و بعد از پایان روش، مصرف آنتی بیوتیک به مدت حداقل شش هفته نیاز می باشد.
جراحی مرحله ای
در کل، هر چه مدت زمان عفونت بیشتر شود، درمان نیز سخت تر خواهد شد. عفونت هایی که ماه ها و یا سال ها بعد از جراحی ظاهر می شوند و یا عفونت هایی که ماندگاری بیشتری دارند، به جراحی مرحله ای نیاز پیدا خواهند کرد.
مرحله اول درمان عبارت است از:
- برداشت پروتز
- شست و شوی مفصل و بافت نرم
- قرارگیری فاصله دهنده آنتی بیوتیکی
- آنتی بیوتیک وریدی
فاصله دهنده، دستگاهی است که داخل مفصل قرار می گیرد تا فضا و آرایش مفصل حفظ شود. این دستگاه هم چنین امکان حرکت در زمان درمان عفونت را نیز فراهم خواهد کرد.
فاصله دهنده از سیمان ارتوپدی به همراه آنتی بیوتیک تشکیل شده است و آنتی بیوتیک در مفصل و بافت های اطراف به جریان در می آید و به حذف عفونت کمک می کند.
– جراحی تک مرحله ای. در این روش، پروتز برداشته می شود، مفصل شست و شو داده می شود و پروتز جدید طی یک مرحله جایگزین خواهد شد.
Source: https://orthoinfo.aaos.org/en/diseases–conditions/joint-replacement-infection/
سلام وقت بخیر.۳ماه هست که تعویض مفصل لگن انجام دادم و حالم خوب بود ولی امروز یک دفعه درد شدیدی شروع شد و قسمت رانم سفت شده و کمیم ورم داره.ایا مشکل جدی هست یا عادیه؟ممنون میشم بهم جواب بدین
سلام در صورتی که درد جزئی و در حد دو تا سه روز باشد مشکلی نیست ولی در صورتی که دردتان ادامه پیدا کرد حتما مراجعه کنید تا معاینه شوید و علت آن مشخص شود
سلام ، وقت بخیر، ببخشبد مادرم حدود ی ساله تعویض مفصل لگن انجام داده ،ولی متاسفانه ۳ ماه نشده بود ک عمل کرده بود ک دکترشون فوت کرد بر اثر تومور مغزی و شوکی ک بهشون وارد شد . چند ماه هست مادرم درد در قسمتی ک تعویض مفصل لگن شده داره و موقع خواب هم بیشتر میشه ، و رفته رفته دردش بیشتر میشه و زخم بخیه بعده یک سال خوب نشده و ی کم تاول مانند هست ، احتمال عفونت مفصل وجود داره؟ ، متاسفانه دکتر فوت کردند و ما نمی تونیم ب نتیجه برسیم .
بله احتمالش هست
با تمامی مدارک قبلی تشریف بیارید برای معاینه و بررسی