پارگی تاندون پاتلا

تاندون ها، بافت های فیبری محکمی هستند که عضلات و ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند. تاندون پاتلا، در قسمت جلوی ران واقع شده است و باعث می شود پا صاف نگه داشته شود. پارگی جزئی تاندون، راه رفتن و یا انجام کارهای روزانه را برای فرد دشوار می سازد. پارگی های شدید، جزء آسیب های ناتوان کننده در نظر گرفته می شود و معمولا نیاز به جراحی و یا فیزیوتراپی خواهد بود.

تاندون پاتلا، قسمت انتهایی کاسه زانو را به قسمت فوقانی تبیا متصل می کند.

پاتلا توسط تاندون چهار سر ران به عضلات چهار سر ران متصل می شود و باعث می شوند زانو صاف نگه داشته شود.

پارگی تاندون پاتلا می تواند جزئی و یا کامل باشد.

پارگی جزئی: در بسیاری از پارگی ها، بافت نرم به طور کامل از هم گسسته نمی شود. این حالت مشابه کش آمدن طناب است که بعضی قسمت ها ساییده می شود اما جدا نخواهد شد.

پارگی کامل: در پارگی کامل، بافت نرم به دو قسمت تبدیل می شود.

زمانی که پارگی پاتلا از نوع کامل باشد، تاندون از کاسه زانو جدا می شود و بدون این اتصال، فرد قادر به صاف نگه داشتن زانوی خود نخواهد بود.

پارگی تاندون متصل کننده پاتلا (کشکک زانو) و بخش فوقانی تبیا را ترمیم تاندون پاتلا می گویند. تاندون پاتلا همراه با عضلات چهار سر ران فعالیت می کند و تاندون چهار سر ران، این امکان را فراهم می کند تا شما بتوانید زانوهای خود را صاف نگه دارید.

پارگی تاندون پاتلا عمدتا در سنین میانسالی و در افرادی که در فعالیت های ورزشی مانند دو شرکت می کنند، بیشتر شایع می باشد. زمین خوردن ها، وارد آمدن فشار زیاد و مستقیم به زانو می تواند از جمله دلایل پارگی این تاندون باشند.

مواردی مانند ابتلا به بیماری هایی مانند تاندونیت (التهاب تاندون)، آرتریت روماتوئید، دیابت، عفونت و یا بیماری های کلیوی در بروز این اختلال دخیل هستند. مصرف داروهایی مانند استروئیدها می تواند باعث ضعیف شدن ماهیچه ها و تاندون ها شود.

با پاره شدن تاندون پاتلا، این ناحیه توانایی خود در محافظت از تبیا را از دست می دهد و فرد قادر به صاف نگه داشتن زانوی خود نخواهد بود. علاوه بر این، بیمار از علائمی مانند درد، التهاب، سفتی، کبودی و یا شنیده شدن صدا از زانو شکایت می کند.

پارگی تاندون پاتلا می تواند جزئی و یا کامل باشد. در پارگی جزئی، بخشی از فیبرهای داخل تاندون پاره می شوند و آسیبی به بافت نرم وارد نخواهد شد.

جهت تعیین پارگی تاندون پاتلا، متخصص ارتوپدی ابتدا به بررسی علائم و سابقه پزشکی بیمار می پردازد و معاینات بالینی و فیزیکی را انجام می دهد. تست های تصویر برداری مانند اشعه ایکس و MRI به تشخیص قطعی کمک می کنند. این دو تست، جزئیات دقیقی از پوزیشن کشکک زانو و محل دقیق پارگی را در اختیار پزشک قرار می دهند.

در ترمیم پارگی تاندون پاتلا، درمان های غیر جراحی و جراحی در نظر گرفته می شود. اقدامات غیر جراحی عبارت است از، استفاده از آتل جهت تثبیت زانو. فیزیوتراپی از جمله اقداماتی است که به تقویت قوای عضلانی و بهبود دامنه حرکتی کمک می کند.

هدف از انجام جراحی، رفع پارگی و بازگشت عملکرد زانو به حالت طبیعی و اولیه می باشد که تحت بیهوشی عمومی و یا موضعی انجام می شود. برش ها در قسمت جلوی زانو ایجاد خواهند شد. دوره نقاهت جراحی ترمیم تاندون زانو در حدود شش ماه می باشد.

ترمیم تاندون چهار سر ران

تاندون چهار سر ران، بافت ضخیمی است که در قسمت فوقانی کشکک زانو واقع شده است و امکان صاف نگه داشتن زانو را فراهم می کند.

جهت ترمیم پارگی تاندون چهار سر ران، درمان های جراحی و غیر جراحی در نظر گرفته می شود. در درمان غیر جراحی استفاده از آتل جهت تثبیت زانو در جای خود و یا استفاه از عصا هنگام راه رفتن جهت پیشگیری از وارد آمدن فشار به زانوی آسیب دیده توصیه می شود.

هدف از انجام جراحی، رفع پارگی و بازگشت عملکرد زانو به حالت طبیعی و اولیه می باشد. برش ها در تاندون آسیب دیده ایجاد و از سوراخ های ایجاد شده در کشکک زانو عبور می کنند. در پایان، بخیه ها در قسمت انتهایی کشکک زانو بسته خواهند شد. طول دوره نقاهت این جراحی در حدود چهار ماه می باشد.

• آسیب

وارد آمدن فشار شدید می تواند باعث پارگی تاندون پاتلا شود.

زمین خوردن: فشار مستقیم به قسمت جلوی زانو در پی زمین خوردن از جمله دلایل شایع پارگی تاندون پاتلا می باشد.

پریدن: معمولا زمانی که زانو خم می شود، تاندون پاتلا پاره می شود.

–   ضعف تاندون

ضعیف شدن تاندون پاتلا، احتمال پارگی را افزایش می دهد. موارد متعددی باعث ضعیف شدن تاندون می شوند.

التهاب تاندون پاتلا: التهاب تاندون پاتلا که تاندونیت پاتلا نام دارد، با ضعیف شدن تاندون و پارگی های خفیف همراه است. این التهاب در افرادی که از لحاظ بدنی فعال هستند، بیشتر شایع می باشد. تزریق کورتون به منظور درمان التهاب تاندون پاتلا، احتمال ضعیف شدن و پارگی تاندون را افزایش می دهد. معمولا از انجام این تزریق در نواحی اطرف تاندون پاتلا باید خودداری شود.

بیماری مزمن. ضعیف شدن تاندون ها می تواند در پی بیماری هایی که خونرسانی در آن ها مختل می شود نیز ایجاد شود. بیماری های مزمنی از قبیل:

–           نارسایی مزمن کلیه

–           آرتریت روماتوئید

–           لوپوس اریتماتوز سیستمیک

–           دیابت ملیتوس

–           عفونت

–           بیماری متابولیک

مصرف استروئید: استفاده از داروهای استروئیدی و استروئیدهای آنابولیک، احتمال ضعیف شدن عضلات و تاندون را افزایش می دهند.

سابقه انجام جراحی در اطراف تاندون، مانند جراحی تعویض مفصل زانو و یا بازسازی رباط صلیبی قدامی، احتمال بروز پارگی را افزایش می دهند.

علائم و نشانه های پارگی تاندون پاتلا

زمانی که تاندون پاتلا دچار پارگی می شود، با درد و ورم همراه است و فرد قادر به صاف کردن زانوی خود نخواهد بود. از دیگر علائم می توان به موارد زیر اشاره کرد:

–  ایجاد فاصله ای زیر کاسه زانو، جایی که تاندون پاتلا پاره می شود.

–  کبودی

–  سفتی

– حرکت کاسه زانو به سمت ران

– سخت شدن راه رفتن

بررسی سوابق پزشکی و معاینه فیزیکی

در ابتدا متخصص ارتوپدی به بررسی سلامت عمومی و علائم و نشانه های بیمار می پردازد. پزشک همچنین سوابق پزشکی بیمار را مورد بررسی قرار می دهد و  سوالات زیر را مطرح خواهد کرد:

*آیا سابقه آسیب به قسمت جلوی زانو وجود داشته اید؟

*آیا سابقه التهاب تاندون پاتلا داشته اید؟

*آیا تا به حال به بیماری پزشکی مبتلا بوده اید که احتمال بروز آسیب زانو و یا تاندون را افزایش دهد؟

*آیا تا به حال جراحی مانند تعویض مفصل و یا بازسازی رباط صلیبی بر روی زانو انجام داده اید؟

بعد از بررسی سوابق پزشکی و علائم و نشانه ها، پزشک معاینات فیزیکی را انجام می دهد تا علت بروز علائم مشخص گردد. تست هایی به منظور این که بیمار تا چه حد قادر به صاف نگه داشتن زانوی خود می باشد، انجام خواهد شد.

با این که انجام این تست ها می تواند با درد همراه باشد، اما آنچه که اهمیت دارد این است که پارگی تاندون پاتلا تشخیص داده شود.

تست‌های تصویربرداری

جهت تشخیص قطعی، انجام برخی تست های تصویربرداری مانند اشعه ایکس و یا MRI از سوی پزشک تجویز خواهد شد.

زمانی که تاندون پاتلا پاره می شود، کشکک زانو از جای خود جابجا می شود که اغلب در تست اشعه ایکس به خوبی مشخص خواهد شد. پارگی های کامل اغلب با این تست به خوبی تشخیص داده می شوند. این اسکن تصاویر دقیقی از بافت های نرم مانند تاندون پاتلا را در اختیار پزشک قرار می دهد.  MRI  میزان و محل پارگی را نیز به خوبی نشان می دهد و بهترین تست برای تشخیص پارگی تاندون پاتلا و دیگر آسیب ها با علائم مشابه است.

درمان پارگی تاندون پاتلا با توجه به موارد زیر در نظر گرفته می شود:

–           نوع و اندازه پارگی

–           میزان فعالیت بدنی

–           سن بیمار

درمان غیر جراحی

پارگی های خفیف و جزئی با روش های غیر جراحی درمان می شوند.

پزشک از بیمار می خواهد زانوی خود را با آتل یا بریس ببندد تا در طول درمان زانو ترمیم و صاف نگه داشته شود. معمولا نیاز است بیمار هنگام راه رفتن از عصا استفاده کند تا از وارد آمدن فشار به پا پیشگیری شود. استفاده از آتل به مدت سه تا شش هفته توصیه می شود.

فیزیوتراپی: با کم شدن میزان درد و تورم، فیزیوتراپی می تواند آغاز شود. تمرینات مخصوصی که به تقویت قوای عضلانی و بهبود دامنه حرکتی زانو کمک می کنند می توانند به درمان شما کمک کنند.

درمان جراحی

بسیاری از بیماران باید تحت جراحی قرار بگیرند تا عملکرد زانو بهبود یابد. جراحی ترمیم، تاندونی را که دچار پارگی شده به کشکک زانو متصل می کند. بهتر است جراحی بلافاصله بعد از آسیب دیدگی انجام شود. ترمیم اولیه از بروز اسکار پیشگیری خواهد کرد.

مدت زمان بستری بودن در بیمارستان: با این که ترمیم تاندون به صورت سرپایی انجام می شود، اما معمولا نیاز است بیمار حداقل یک شب در بیمارستان بستری بماند که البته به شرایط و نیازهای پزشکی نیز بستگی  دارد.

جراحی می تواند تحت بی حسی اسپاینال و بی حس شدن اندام های تحتانی و یا بیهوشی عمومی انجام شود.

روش جراحی: جهت اتصال مجدد تاندون، بخیه هایی در تاندون و از طریق حفره های ایجاد شده در کشکک زانو ایجاد می شود. این بخیه ها با دقت هر چه تمام زده می شوند تا تاندون در پوزیشن صحیح قرار بگیرد.

تکنیک‌های درمانی جدید: اخیرا از نخ های بخیه ای در ترمیم تاندون استفاده می شود. تاندون با استفاده از ایمپلنت های فلزی که نخ بخیه انکور نام دارند، به استخوان متصل خواهد شد. این روش به این معناست که الزاما نیازی به ایجاد حفره در کاسه زانو نمی باشد.

جهت محافظت بیشتر از ترمیم انجام شده، برخی پزشکان از سیم ها و کابل هایی برای نگه داری کاسه زانو در موقعیت مناسب تا زمان بهبودی کامل استفاده می کنند. این سیم ها و کابل ها در آینده برداشته خواهند شد.

بازتوانی: بعد از جراحی ممکن است نیاز به مصرف دارو و یا استفاده از کمپرس یخ باشد. حدود دو هفته بعد از جراحی، بخیه ها کشیده خواهند شد.

توصیه می شود زانو با آتل بسته شود تا محافظت بیشتری به عمل آید.

هنگام راه رفتن نیز باید از عصا و یا واکر استفاده شود تا فشار از روی پا برداشته شود.

دو تا چهار هفته بعد از جراحی، پا می تواند حدود پنجاه درصد وزن را تحمل کند.

چهار تا شش هفته بعد، بیمار قادر به وارد آوردن وزن بر روی پاهای خود خواهد بود.

به مرور زمان، آتل برداشته می شود و امکان حرکات آزادانه با دامنه حرکتی بالا فراهم خواهد شد.

 تمرینات کششی نیز به برنامه بازتوانی اضافه خواهند شد.

زمان مناسب انجام فیزیوتراپی و نوع تمرینات برای هر فرد جداگانه در نظر گرفته می شود. برنامه بازتوانی نیز به نوع پارگی، جراحی ترمیمی، شرایط پزشکی و نیازهای بیمار بستگی دارد.

دوره نقاهت در حدود شش ماه به طول می انجامد.

بسیاری از بیماران می توانند بعد از جراحی به کار و فعالیت های طبیعی خود قبل از زمانی که پارگی اتفاق افتاده برگردند. برخی بیماران از سفت شدن پای درگیر شکایت می کنند. در افراد ورزشکار، استحکام زانو باید قبل از شروع فعالیت های ورزشی بررسی گردد. هدف این است که استحکام زانو به 85 تا 90 درصد استحکام زانوی آسیب ندیده رسیده باشد.

علاوه بر استحکام، قوای عضلانی، تعادل و میزان تورم زانو نیز باید بررسی گردد.

Source: https://orthoinfo.aaos.org/en/diseases–conditions/patellar-tendon-tear/ منبع

Source: https://www.moiramccarthy.com/knee-tendon-repair.html