درمان آرتروز

آرتروز یکی از بیماری هایی است که باعث تخریب زانو می شود. این بیماری شایع در افراد بالای چهل سال و در خانم ها بیشتر از آقایان بروز می یابد. برای درمان آرتروز اولین اقدام می تواند اصلاح سبک زندگی باشد که می توان به رعایت رژیم غذایی، کنترل وزن و جلوگیری از چاقی، انجام تمرینات ورزشی به صورت صحیح و… اشاره نمود. در ادامه به صورت مفصل به درمان اصولی آرتروز خواهیم پرداخت با ما همراه باشید.

آرتروز، اختلالی است که در پی تحلیل رفتن غضروف ظاهر می شود و با علائمی از قبیل درد آرتریت، تورم و سفتی همراه خواهد بود. هدف از جراحی تعویض مفصل زانو درمان ساییدگی غضروف مفصل است که معمولا آرتروز زانو (Arthritis)، یا همان التهاب مزمن مفصل زانو را در پی دارد. هنگامی که فردی مبتلا به آرتروز یا ساییدگی غضروف می شود، طبیعتا دامنه حرکتی آن محدود خواهد شد. به طوری که بیمار نمی تواند زانوی خود را بطور طبیعی حرکت دهد. در این هنگام بیمار مجبور به انجام جراحی زانو خواهد بود.

یکی از بیماری هایی که بیماران از آن وحشت دارند و نگران هستند و تصور می کنند که ناتوانشان می کند آرتروز است. این اختلال در حقیقت پایان عملکرد نرمال یک مفصل است زمانی مفصل آسیب می بیند، مفصل دچار آرتروز شده است. مفصلی که دچار آرتروز می شود علت های مختلفی دارد که شامل موارد زیر می شود:

• روماتیسم
• الگوی زندگی نامناسب
• تصادفات
• سقوط از ارتفاعات
• شکستگی استخوان
• پوکی استخوان
• هر عاملی روی مفصل تاثیر منفی می گذارد و غضروف مفصلی را خراب می کند که در حقیقت سبب ابتلا به بروز آرتروز می گردد.

نکته مهمی که وجود دارد این است که آرتروز زمانی که ایجاد می شود متخصص ارتوپدی خوب می تواند از پیشرفت آن جلوگیری کند. یعنی در حقیقت غضروف یا مفصل خراب شده به هر میزانی که خراب شود نمی توان خرابی را جبران کرد متاسفانه غضروف در خلقت و طبیعت انسان به گونه ای است که بافت غیر قابل ترمیم می باشد مانند: عصب و برخی از بافت ها بدن که زمانی آسیب می بینند دیگر نمی  توان جایگزینی برای آن پیدا کرد لذا فقط مداخله پزشک جلوگیری از پیشرفت آرتروز است.

در واقع آرتروز زمانی که عملکرد مفصل خراب می شود به آرتروز منتهی می گردد. بهترین درمان آرتروز با توجه به علائم بالینی موجود و شدت علائم در زمان تشخیص در نظر گرفته می شود. معمولا درمان با اقدامات ساده و غیر تهاجمی آغاز می شود و در صورتی که با مصرف دارو و یا تغییر در سبک زندگی، بهبودی در علائم مشاهده نشود، درمان های دیگری در نظر گرفته خواهد شد. روش های درمانی متعددی وجود دارد که می تواند به درمان بیماری آرتروز کمک نمایید که در ادامه به شرح آن ها می پردازیم.

اگر شما هم از آرتروز رنج می برید و نمی دانید کدام یک روش های درمانی برای شما مناسب می باشد می توانید شماره خود را در فرم زیر وارد نمایید تا مشاوران ما در اسرع وقت با شما تماس بگیرند.

نام و نام خانوادگی

شماره موبایل

ارسال

پیام شما با موفقیت ارسال شد

پیام خود را مجددا ارسال کنید

اصلاح سبک زندگی

در بسیاری از بیماران، ایجاد یک سری تغییرات در سبک زندگی به تسکین علائم کمک خواهد کرد. این تغییرات شامل موارد زیر می شوند:

– رژیم غذایی

داشتن وزن بدنی متعادل، از فشار وارده به مفاصل کم می کند. افرادی که چاق هستند و از اضافه وزن رنج می برند، حتما باید نسبت به کاهش وزن اقدام کنند. کاهش وزن در افراد مبتلا به آرتروز، یکی از روش های موثر در تسکین درد و علائم می باشد.

– ورزش و تمرین بدنی

ورزش، نقش مهمی را در تسکین علائم ایفا می کند و مزایای زیر را نیز به همراه خواهد داشت که شامل موارد زیر می شوند:

– حفظ سلامت مفاصل
– درمان سفتی مفاصل
– کاهش درد و خستگی
– افزایش قوای عضلانی

افراد مبتلا به آرتروز باید تمرینات سبک انجام دهند و هر زمان که احساس درد می کنند، دست از تمرین بکشند. ادامه دار شدن درد بیش از چند ساعت، به معنای سنگین بودن تمرین بدنی می باشد. هر چه عضلات اطراف مفصل مبتلا به آرتروز قوی تر باشند از آن مفصل محافظت می کنند و از پیشرفت بیشتر آرتروز پیشگیری می کند. بنابراین افرادی که دچار آرتروز مفصل هستند باید سعی کنند فعالیت شان را متناسب با آرتروز مفصل داشته باشند. برخلاف تصور افراد که فکر می کنند فعالیت برای این بیماری مضر است انجام فعالیت و پیاده روی برای اینها مفید بوده و مهمترین جزء درمان است.

– استراحت

در صورتی که مفاصل متورم و دردناک شده باشند، باید به آن ها استراحت داد. توصیه می شود به مدت 12 تا 24 ساعت از مفصل متورم کار کشیده نشود.

– استفاده از کمپرس سرد و گرم

کمپرس سرد و گرم به تسکین علائم آرتروز کمک می کند. قرار دادن کمپرس یخ به مدت بیست دقیقه بر روی مفصل متورم، رگ های خونی را تنگ می کند و از شدت درد و تورم می کاهد. توصیه می شود این کار، دو تا سه مرتبه در طول روز تکرار شود.

کمپرس گرم نیز رگ های خونی را باز و جریان خون را افزایش می دهد و باعث می شود مواد مغذی و پروتئینی بیشتری به بافت آسیب دیده برسد.

برخی دیگر درمان هایی که برای آرتروز در نظر گرفته می شوند، عبارتند از:

مصرف داروهای تجویز شده از سوی پزشک

این قبیل داروها به تسکین درد و علائم آرتروز کمک می کنند. آن چه که اهیمت دارد این است که داروها باید با توجه به علائم بالینی موجود برای بیمار در نظر گرفته شوند. داروهایی از قبیل:

داروهای مسکن روتین برای تسکین درد های آرتروز اثر بخش خواهند بود.

داروهای ضد التهابی و غیر استروئیدی که به کنترل علائم آرتروز کمک می کنند. آسپیرین، ژلوفن و نوافن از این دست داروها هستند.

داروهای موضعی که به تسکین درد ناشی از آرتروز کمک می کنند.

 تزریق به زانو

مایع مفصل مصنوعی روش درمانی جدید برای آن دسته از افرادی است که از آرتروز زانو رنج می برند. مایع تزریق شده، سطح لغزنده ای را برای مفصل فراهم و به تسهیل حرکات مفصل کمک می کند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی و ورزش برای آرتروز از دیگر گزینه های درمان آرتروز می باشد. از جمله مزایای این روش درمانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– بهبود قوای عضلانی
– بهبود دامنه حرکتی مفصل
– کاهش درد

افرادی که تحت درمان فیزیوتراپی قرار می گیرند، باید هنگام راه رفتن از عصا و یا واکر استفاده کنند تا فشار کمتری به مفصل آسیب دیده و درگیر وارد شود.

جراحی

در مواردی که شدت آسیب وارده به مفصل زیاد باشد و با رعایت اقدامات درمانی گفته شده، بهبودی در علائم مشاهده نشود، جراحی از سوی پزشک تجویز خواهد شد. روش های جراحی عبارتند از:

– هم ترازی استخوان

استئوتومی، روش جراحی دیگری است که به همترازی و آرایش بهتر استخوان ها کمک می کند. این جراحی، از فشار وارده به استخوان و مفصل آسیب دیده کم می کند. استئوتومی اصولا در بیماران جوان مبتلا به آرتروز انجام می شود.

– جوش دادن استخوان ها

در این روش، استخوان ها به طور دائمی به هم جوش می خورند تا از میزان درد کاسته شود. این جراحی می تواند دامنه حرکتی را محدود کند، اما با این حال، در مواردی که شدت علائم زیاد است، می تواند مفید باشد.

– جراحی تعویض مفصل

جراحی تعویض مفصل، یکی از موثرترین روش های درمان آرتروز می باشد، به خصوص برای افراد سن بالا چرا که احتمال انجام تعویض مجدد مفصل زانو برای آن ها بسیار کم خواهد بود. جراحی تعویض مفصل زانو که با عنوان آرتروپلاستی نیز شناخته می شود، روشی است که در آن، سطح آسیب دیده مفصل برداشته و مواد مصنوعی به نام پروتز جایگزین خواهد شد. این جراحی معمولا بر روی زانو و ران انجام می شود و نتایج بسیار خوبی را به همراه دارد.

– جراحی آرتروسکوپی

در جراحی آرتروسکوپی با استفاده از آرتروسکوپ، لوله ظریف به همراه دوربین متصل به آن انجام می شود و غضروف آسیب دیده کوتاه تر خواهد شد. این ابزار امکان مشاهده آسان داخل مفصل را برای پزشک فراهم می کند.

 

افرادی که از آرتروز شدید در ناحیه زانو رنج می برند، می توانند تحت جراحی تعویض مفصل زانو قرار بگیرند. امکان انجام این جراحی به طور همزمان در هر دو زانو وجود دارد. جراحی همزمان هر دو مفصل زانو، نتایجی همانند جراحی تعویض مفصل در یک زانو را به همراه دارد. به گونه ای که بیماران بعد از جراحی از تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی زانوی خود رضایت کامل دارند. با این حال، تفاوت هایی ما بین این دو جراحی وجود دارد، که به آن ها می پردازیم.

مزایا تعویض همزمان دو مفصل زانو

• بازگشت سریع تر به محل کار

به عنوان مثال، در صورتی که جراحی به طور همزمان بر روی هر دو زانو انجام شود، بیمار بعد از 4 تا 6 هفته می تواند به محل کار خود بر گردد. اما در صورتی که هر یک از زانوها جدا تحت جراحی قرار بگیرند، برای هر یک از جراحی ها استراحت چند هفته ای نیاز می باشد.

• مدت زمان کوتاه بستری بودن در بیمارستان

در صورتی که جراحی هر دو زانوها به طور همزمان انجام شود، تنها یک بار بستری بودن در بیمارستان نیاز می باشد.

• انجام فیزیوتراپی برای مدت زمان کوتاه تر

معمولا در دوره نقاهت تعویض مفصل زانو، فیزیوتراپی دو تا سه مرتبه در طول هفته و به مدت چهار تا هشت هفته از سوی پزشک تجویز می شود تا علاوه بر بازگشت قوای عضلانی به حالت اولیه، به بهبود دامنه حرکتی نیز کمک شود. در صورتی که هر یک از زانوها به طور جداگانه تحت جراحی قرار بگیرند، قطعا تعداد دفعات مراجعه به فیزیوتراپی نیز بیشتر خواهد بود.

•  توانایی سریع تر انجام فعالیت های عادی و روزانه

انجام فیزیوتراپی بعد از جراحی باعث می شود بیمار سریع تر قادر به انجام کارها و فعالیت های عادی و روزانه خود باشد. اما نکته ای که وجود دارد این است که اگر فردی بخواهد زانوها جداگانه تحت جراحی قرار بگیرند، ابتدا باید صبر کند زانویی که تحت جراحی قرار گرفته است، از لحاظ استقامت و قوای عضلانی به حالت طبیعی خود بر گردد و سپس، جراحی بر روی زانوی بعدی انجام شود.

•             کاهش هزینه ها

معایب

با این که جراحی همزمان هر دو مفصل زانو مزایای گفته شده را دارد، اما باید در خصوص برخی معایب آن نیز صحبت شود. منظور از معایب این جراحی، عوارض پزشکی است که ممکن است اتفاق بیفتد. جراحی همزمان هر دو مفصل زانو به بیمارانی توصیه می شود که از لحاظ بدنی و جسمانی در شرایط خوبی به سر می برند. عوارض احتمالی این عمل جراحی شامل موارد زیر می شوند:

     

    از دست دادن حجم خون بیشتر

این احتمال وجود دارد که در طول جراحی همزمان هر دو  مفصل زانو به دلیل از دست دادن خون بیشتر شما نیاز به انتقال خون باشید.

      

افزایش احتمال بروز عوارض

در کل، جراحی تعویض مفصل زانو از جمله جراحی هایی است که درصد موفقیت بالایی دارد. اما احتمال بروز عوارض در جراحی همزمان بیشتر است. عوارضی از قبیل آمبولی، عفونت مفصل مصنوعی و یا انجام مجدد جراحی.

بیهوشی برای مدت زمان طولانی تر

مدت زمان انجام جراحی همزمان هر دو مفصل به مراتب بیشتر از جراحی تعویض یک مفصل زانو است و در نتیجه مدت زمان بیهوش بودن بیمار نیز بیشتر خواهد بود. با طولانی شدن مدت زمان بیهوشی، احتمال بروز عوارض نیز افزایش خواهد یافت.

عدم توانایی در ایستادن بر روی  هر دو پا

در صورتی که هر دو زانو به طور همزمان تحت جراحی قرار بگیرند، ایستادن بر روی پاها، یا تکیه کردن به یک پا و یا حتی استفاده از عصا و واکر کمی سخت تر خواهد بود.

به طور معمول بیمار پس از جراحی حدود سه تا پنج روز در بیمارستان بستری می شود، اما لازم است بدانید که این مدت زمان بسته به وضعیت جسمی بیمار متفاوت می باشد. در صورت احساس درد بیمار می تواند با مشورت پزشک از قرص مسکن جهت کاهش درد استفاده نمایید. اما لازم است بدانید که مصرف قرص مسکن از بین برنده همه ناراحتی ها نیست، برخی از عوارض تعویض مفصل زانو مثل: عصبانیت و مور مور شدن، بی حسی، تب، ترشحات خون و خونابه از زخم بسیار طبیعی است که خوردن قرص مسکن هیچ تاثیری بر آن ندارد، لذا در مصرف قرص مسکن زیاده روی نفرمایید. بسیاری از بیماران بهبودی قابل چشمگیری در روز دوم خواهند داشت. اما به جرات می توان گفت چند هفته تا یک ماه پس از عمل درد زانو به طور کلی از بین می رود و بیمار دیگر هیچ گونه دردی را احساس نمی نماید. پس از یک یا دو هفته بیمار می تواند روی پاهای خود بایستد یعنی می تواند وزن خود را روی پاهایش بیندازد. البته بیمار حتما باید در مراحل اولیه از ابزار های کمکی مثل واکر یا عصا و… استفاده نماید. همچنین بیمار باید در روزهای نخست از انجام حرکت های ناگهانی و حرکت هایی که فشار زیادی بر زانو وارد می کند خودداری نمایید. بنا به تحقیقات و بررسی های انجام شده بیش از 90 در صد از افرادی که عمل تعویض مفصل زانو انجام می دهند، پس از مدتی بهبودی می یابند و درد و فشار وارد بر زانو آنها، بسیار کاسته خواهد شد. معمولا اشخاص پس از مدتی قادر به انجام فعالیت های روزمره بدون هیچ گونه سختی و مشکل خواهند بود. حتی آنان قادر به انجام فعالیت هایی هستند که قبلا به دلیل درد زانو توانایی انجام آن را نداشته اند. به یاد داشته باشید که مراقبت های بعد از تعویض مفصل از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

ورزش کردن قبل از جراحی، از جمله مواردی است که به آمادگی بدن پیش از جراحی، کنترل سطح قند خون، کاهش تورم و تسریع روند بهبودی در افراد دیابتی کمک می کند. آب درمانی، از دیگر اقداماتی است که به افراد مبتلا به دیابت نوع دو که از اضافه وزن رنج می برند و یا افرادی که دیابت کنترل نشده دارند، توصیه می شود. این کار به تقویت قوای عضلانی افراد کمک می کند. با این که احتمال بروز عوارض ناشی از جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران دیابتی بالاست، اما با کنترل سطح قند خون پیش از جراحی می توان از بروز بسیاری از عوارض پیشگیری کرد. به همین خاطر، افراد دیابتی نباید نگران انجام این جراحی باشند. بلکه بهتر است پیش از جراحی، تمرکز خود را بر روی کنترل سطح قند خون شان قرار دهد تا جراحی نیز نتایج مطلوبی را به همراه داشته باشد. 

آرتریت و التهاب مفصل، از جمله بیماری هایی است که با درد همراه است و مانع از انجام بسیاری از کارها برای فرد از جمله راه رفتن خواهد شد. در بسیاری از موارد، در صورتی که بیمار از آرتریت در ناحیه زانو رنج می برد، جراحی تعویض مفصل زانو از سوی پزشک توصیه خواهد شد. تعویض مفصل زانو در بیماران دیابتی، مبحث بسیار مهمی است، چرا که بیش از نیمی از افراد دیابتی از مشکلاتی مانند آرتریت رنج می برند و در نهایت، چاره ای جز انجام جراحی پیش رو ندارند. دیابت از جمله اختلالاتی است که با بالا رفتن سطح قند خون همراه است که در نهایت می تواند منجر به بروز مشکلاتی در سیستم عصبی، عروقی و ایمنی بدن شود و متاسفانه تعداد افراد مبتلا به دیابت در سراسر دنیا رو به افزایش می باشد. افراد مبتلا به دیابت و هم چنین افرادی که قند خون بالایی دارند (دیابت در آن ها تشخیص داده نشده است)، بایستی با کنترل سطح قند خون شان از بروز مشکلات و عوارض ناشی از این اختلال پیشگیری کنند. چرا که بالا بودن سطح قند خون، احتمال بروز عوارض ناشی از جراحی را نیز افزایش می دهد. افردا مبتلا به دیابت، بیشتر در معرض عفونی شدن زخم بعد از جراحی، ترومبوز و لخته شدن خون، شکستگی پروتز و یا شل شدن مفصل هستند، به خصوص اگر اقدامی نسبت به کنترل دیابت صورت نگرفته باشد. بخش عمده ای از بروز دیابت بر می گردد به سبک زندگی و مواردی مانند رژیم غذایی، چاقی و اضافه وزن و میزان تحرک بدنی. دیابت نوع یک، معمولا با ورزش و رژیم غذایی کنترل می شود. صرف نظر از نوع دیابت، نکته ای که اهمیت دارد، تقویت سیستم ایمنی قبل از جراحی می باشد. به همین خاطر، رژیم غذایی باید سرشار از ویتامین و مواد معدنی باشد. 

کلام آخر

درمان آرتروز در مراحل اولیه دارو و فیزیوتراپی است زمانی که این روش های درمانی موثر واقع نشد جراحی صورت می گیرد، در افراد مسن و سنین بالا تعویض مفصل در برخی موارد صورت می گیرد. تعویض کامل مفصل زانو بدین معناست که در طی عمل جراحی قسمت های تخریب شده غضروف در بالای انتهای ساق و انتهایی پایین استخوان ران برداشته می شود و این دو قسمت با فلز جایگزین می شود و بین این دو فلز قطعه ای از پلاستیک قرار می گیرد که نقش غضروف مفصلی را برعهده دارد، با این کار دو اتفاق مهم می افتد، درد بیمار از بین می رود و تغییر شکل یا کجی پا که به دنبال آرتروز رخ داده از بین خواهد رفت و این منجر به بهبود عملکرد فرد خواهد شد.

Source: https://www.healthline.com/health/osteoarthritis-treatment